Trent Konseyi neydi?

Trent Konseyi, 1545-1563 yılları arasında Kuzey İtalya'daki Trent şehrinde bulunan bir Katolik Kilisesi'nin ekümenik konseyiydi. Genel veya oekumenik bir konsey olarak da bilinen ekümenik bir konsey, dünyanın dört bir yanından gelen ilahiyat meselelerini tartışmak ve oy vermek için toplanan bir dini onur konferansıdır. Konseyin varlığı sırasında, Papa III. Paul (1545-1547), Papa Julius III (1551-1551) ve Papa Pius IV (1562-1563) olmak üzere üç papa altında 25 oturum gerçekleştirildi.

Konseyin Oluşumu

Konseyin oluşumuna duyulan ihtiyaç, Katolik Kilisesi için kilisenin gücünü ve egemenliğini tehdit eden bir istikrarsızlık dönemi olan Protestan Reformu'nun başlamasından sonra geldi. Avrupa Reformasyonu olarak da bilinen Martin Luther (Doksan Beş Tezleri yazdığı bilinen bir Alman profesör), John Calvin, Huldrych Zwingli ve diğerleri Protestan Reformu gibi insanlar olarak biliniyor. Reforma karşı çıkma teklifinde Katolik Kilisesi, çoğu tarihçiye göre Trent Konseyi tarafından somutlaştırılan, Karşı-Reformasyon adı verilen bir strateji ortaya koydu. Karşı-Reformasyon aynı zamanda Katolik Reformasyonu veya Katolik Canlanma olarak da bilinir.

Konseyin Amaçları

Konseyin temel hedefleri beşe bölündü. İlk olarak, konseye Katolik Kilisesi'nin doktrinlerini açıklığa kavuştururken Protestan doktrinlerini kınama yollarını bulma görevi verildi. İkincisi, konseyin kilisede yolsuzluğun giderilmesi gibi yönetim veya disiplinde bir reform sağlama görevi vardı. Ayrıca, konseye, Kutsal Yazı'nın yorumlanmasının Kilise'nin nihai kontrolü altında olduğu bilgisini tekrar doğrulamakla görev verildi. Konseyin, inanç ve kurtuluş ilişkisinin yanı sıra, Kilise içindeki reformistlerin inançlarına aykırı olan Katolik yolların yeniden teyit edilmesinin de tanımlanması gerekiyordu.

Kanunlar ve Kararlar

Konsey, varlığı sırasında birkaç kararname ve kanon çıkardı. Örneğin, dördüncü oturum, Protestanlar tarafından kanuna aykırı olduğu düşünülen deuterokanonik kitapların kanonlu olduğunu doğrulayan bir kararname çıkardı. Bu doğrulama, Martin Luther'in bu kitapların kanonun karşıtı olduğunu sınıflandırmasına karşıydı. Bu nedenle, konsey, Vulgate İncil çevirisinin kullanılmaya devam etmesine güvence verdi.

Altıncı oturum, ilahiyat ile işbirliği seviyelerine bağlı olarak insanlara haklılığın verildiğini doğruladı. Bu onaylama, Protestan’ın pasif bir şekilde lütuf alma inancına aykırıydı. Konsey ayrıca, ölümcül günahın, hepsi Protestan inancına karşı olan Tanrı'nın lütfunu kaldırabileceğini de ilan etti. Ayrıca, konsey, Hıristiyanların, insanların Tanrı'nın lütfunun alıcılarını tanıyabileceğini iddia etmelerine boşuna güvendiklerini belirledi.

Konseyin en önemli kararı kararnamelerde ve onlarla ilgili her şeydeydi. Konsey, yedi kutlamanın yeniden onaylanmasının yanı sıra, kilisede kırılan ekmek olan Eucharist'in de önemini yeniden doğruladı.

Konseyin ayrıca koordinasyon, evlilik, araf, yasak kitaplar ve diğer şeylerle ilgili kararnameleri de vardı. Bütün bu kararnameler, 1566'da İtalya ve Almanya gibi Avrupa ülkelerinde kabul edildi.